Την Κυριακή 2 Απριλίου 2006 πραγματοποιήθηκε στο Κτηνιατρικό Κέντρο Ιλισίων ενημερωτική εκδήλωση για τη Λεϊσμανίωση με ελεύθερη είσοδο. Έγινε αναφορά στον τρόπο μετάδοσης της ασθένειας, στα συμπτώματα, τη θεραπεία, τους τρόπους προφύλαξης και τη σημασία της για τη δημόσια υγεία. Ακολούθησε συζήτηση με τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση και απαντήθηκαν ερωτήσεις τους. Στους παρευρεθέντες διανεμήθηκε φυλλάδιο το περιεχόμενο του οποίου ακολουθεί:
ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΛΙΣΙΩΝ
Μαιάνδρου 11 & Αλκμάνος, Τ.Κ. 115 28, Ιλίσια, Αθήνα, τηλ./φαξ: 210 72 20 215
ενημέρωση
για τη
ΛΕΪΣΜΑΝΙΩΣΗ
(ΚΑΛΑ-ΑΖΑΡ)
Κυριακή 2 Απριλίου 2006
ΛΕΪΣΜΑΝΙΩΣΗ: απαντήσεις σε συχνές ερωτήσεις
Τί είναι;
Παρασιτικό νόσημα κυρίως του σκύλου που προσβάλλει διάφορα όργανα του σώματος. Είναι συχνό στην Ελλάδα και στις άλλες Μεσογειακές χώρες.
Πώς μεταδίδεται;
Με το τσίμπημα της σκνίπας. Οι σκνίπες στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται από το Μάιο έως τον Οκτώβριο, μετά τη δύση του ηλίου και μπορούν να πετάξουν σε απόσταση έως και 2 χιλιόμετρα. Ζουν σε υγρά και σκοτεινά μέρη.
Πώς θα καταλάβω αν έχει κολλήσει ο σκύλος μου;
Δεν υπάρχουν ειδικά συμπτώματα. Συνήθως παρουσιάζονται δερματικά προβλήματα όπως ξηρό και θαμπό τρίχωμα, αποφολίδωση, έλκη, υπερβολικό μεγάλωμα των νυχιών, τριχόπτωση. Διάγνωση γίνεται με εξετάσεις αίματος.
Οι γάτες κινδυνεύουν;
Στην πράξη όχι. Όταν μολύνονται συνήθως δεν εμφανίζουν συμπτώματα. Σπανίως μπορεί να εμφανίσουν, δερματικά μόνο προβλήματα.
Θεραπεύεται;
Οριστική θεραπεία σπάνια επιτυγχάνεται. Ακόμα και μετά την εξαφάνιση των συμπτωμάτων, οι περισσότεροι σκύλοι παραμένουν φορείς και χρειάζεται να παίρνουν φάρμακα εφ’ όρου ζωής. Η θεραπεία σχεδόν πάντα αποτυγχάνει όταν προσβάλλονται οι νεφροί.
Μεταδίδεται στον άνθρωπο;
Ναι, με το τσίμπημα μολυσμένης σκνίπας (όπως και στο σκύλο). Τα κρούσματα σε ανθρώπους όμως είναι πολύ λιγότερα απ’ ό,τι σε σκύλους. Ένας μολυσμένος άνθρωπος αντιστοιχεί σε 1250 μολυσμένους σκύλους.
Τί πρέπει να κάνω για να προφυλάξω τον σκύλο μου;
Παρακάτω αναφέρονται τα μέτρα προστασίας που μπορούν να ληφθούν από κάθε ιδιοκτήτη σκύλου. Πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι κανένα από αυτά τα μέτρα δεν είναι από μόνο του 100% αποτελεσματικό. Όσο περισσότερα κάνουμε για να προφυλάξουμε το σκύλο μας τόσο λιγότερες πιθανότητες υπάρχουν να προσβληθεί από τη λεϊσμανίωση.
Μέτρα προφύλαξης
1. Τακτικές εξετάσεις αίματος (το ιδανικό είναι κάθε Απρίλιο και Νοέμβριο) για έγκαιρη διάγνωση και έγκαιρη έναρξη της θεραπείας των μολυσμένων σκύλων. Οι σκύλοι που κάνουν θεραπεία έχουν λιγότερες πιθανότητες να μεταδώσουν τη λεϊσμανίωση σε άλλους σκύλους (μέσω τσιμπήματος σκνίπας).
2. Τοποθέτηση περιλαιμίου δελταμεθρίνης από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο και αλλαγή του κάθε 4 μήνες.
3. Εφαρμογή διαλυμάτων περμεθρίνης στο δέρμα κάθε μήνα από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο.
3. Εφαρμογή διαλυμάτων περμεθρίνης στο δέρμα κάθε μήνα από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο.
4. Ψεκασμός με εντομοαπωθητικό σπρέι ή επάλειψη με εντομοαπωθητική λοσιόν μετά τη δύση του ηλίου από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο.
5. Τοποθέτηση σίτας στα παράθυρα και στις πόρτες ή κουνουπιέρας στο χώρο που κοιμάται ο σκύλος
6. Καθαριότητα, αποφυγή συσσώρευσης άχρηστων αντικειμένων και στέγνωμα των λιμναζόντων νερών στο χώρο που κοιμάται και διαμένει ο σκύλος.
7. Ψεκασμός του περιβάλλοντος χώρου του σκύλου με εντομοκτόνα.
