Μεταξύ σοβαρού και αστείου

Αν…

Αν μπορείς να συμβιώνεις με τους γύρω σου
χωρίς όρους και συνθήκες
κι αν δεν σ’ ενδιαφέρει αν αυτοί είναι
πλούσιοι ή φτωχοί, όμορφοι ή άσχημοι, νέοι ή γέροι…

Αν δεν σε νοιάζει να γίνεσαι γελοίος
μόνο και μόνο για να δεις την παρέα σου χαρούμενη,
αν τρελαίνεσαι απ’ τη χαρά σου
με τη θέα και μόνο των ανθρώπων που αγαπάς…

Αν μπορείς να μην κρίνεις και να μην κατηγορείς
τους άλλους ό,τι κι αν κάνουν
και να τους βλέπεις να μην σου δίνουν σημασία
ή να σε διώχνουν επειδή είναι απασχολημένοι,
όταν εσύ επιζητάς τη συντροφιά τους.
Και να μην τους κρατάς κακία γι’ αυτό
ούτε να θίγεται ο εγωισμός σου…

Αν μπορείς να τρώς αδιαμαρτύρητα
κάθε μέρα το ίδιο φαγητό…

Αν έχεις πάντα διάθεση να πας βόλτα με τους φίλους σου
όποτε και όπου αυτοί θέλουν, και για όση ώρα θέλουν…

…τότε θα είσαι ένας ανώτερος άνθρωπος,
όλοι θα θαυμάζουν την καλοσύνη και τη μεγαλοψυχία σου,
και -το σημαντικότερο απ’ όλα- θα έχεις γίνει αξιέπαινος

…σαν τον σκύλο σου!