Η ρήξη του προσθίου χιαστού στο σκύλο

Ο πρόσθιος χιαστός είναι από τους σημαντικότερους συνδέσμους που σταθεροποιούν το γόνατο. Βρίσκεται μέσα στην άρθρωση του γόνατος και συνδέει το μηριαίο οστό με την κνήμη. Η ρήξη του είναι μια από τις συχνότερες αρθροπάθειες του σκύλου.

Η λειτουργία του προσθίου χιαστού

Εμποδίζει την πρόσθια μετατόπιση της κνήμης σε σχέση με το μηρό, την προς τα έσω στροφή της κνήμης κατά την κάμψη του γόνατος και την υπερέκταση του γόνατος.

Γιατί ρήγνυται

Παλαιότερα η ρήξη του χιαστού αποδιδόταν εξ ολοκλήρου σε τραυματισμούς, σήμερα όμως θεωρείται ότι συχνά προϋπάρχουν εκφυλιστικές διεργασίες που εξασθενούν το σύνδεσμο και τον κάνουν επιρρεπή στη ρήξη.

Πώς εκδηλώνεται η ρήξη του προσθίου χιαστού

Η ρήξη του πρόσθιου χιαστού προκαλεί αρχικώς έντονο πόνο και αδυναμία στήριξης στο πάσχον άκρο. Τις επόμενες εβδομάδες ο πόνος ελαττώνεται και ο σκύλος αρχίζει να χρησιμοποιεί ξανά το άκρο για μερικούς μήνες, έως ότου η χωλότητα επιδεινωθεί και πάλι αν δεν ληφθούν θεραπευτικά μέτρα. Σε αυτό το στάδιο έχει ήδη προκληθεί οστεοαρθρίτιδα. Γι΄ αυτό είναι πολύ σημαντική η έγκαιρη διάγνωση και η αποκατάσταση του συνδέσμου τις πρώτες εβδομάδες μετά τη ρήξη.

Διάγνωση

Η διάγνωση γίνεται με ψηλάφηση του γόνατος και εκτέλεση παθητικών κινήσεων κατά τις οποίες διαπιστώνεται η παρά φύση πρόσθια μετατόπιση της κνήμης. Η ακτινογράφηση είναι απαραίτητη για να διαπιστωθούν τυχόν συνυπάρχουσες παθήσεις και να επιλεχθεί η καταλληλότερη μέθοδος θεραπείας.

Θεραπεία

Είναι κατά κανόνα χειρουργική. H θεραπεία με αντιφλεγμονώδη και περιορισμό των κινήσεων είναι μερικές φορές αποτελεσματική σε μικρόσωμα ζώα. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ζώα που χειρουργούνται εμφανίζουν μελλοντικά πολύ λιγότερες αλλοιώσεις οστεοαρθρίτιδας από ζώα που δεν χειρουργούνται.

Χειρουργικές μέθοδοι αποκατάστασης

Είναι πολλές και διακρίνονται:

α) σε εξωαρθρικές που βασίζονται στη σταθεροποίηση του γόνατος με ισχυρά ράμματα που υποκαθιστούν τη λειτουργία του πρόσθιου χιαστού ή με μετάθεση συνδέσμων και μυών, 

β) σε ενδοαρθρικές που βασίζονται στην αντικατάσταση του πρόσθιου χιαστού με αυτογενή ή συνθετικά μοσχεύματα και 

γ) σε οστεοτομές της κνήμης που αποσκοπούν στην αλλαγή της γεωμετρίας του γόνατος ώστε να εξουδετερώνονται οι δυνάμεις που ωθούν την κνήμη προς τα εμπρός. 

Υπάρχει μεγάλη διχογνωμία μεταξύ των κτηνιάτρων σχετικά με το ποιά μέθοδος είναι η καλύτερη, ενώ οι έρευνες συνεχίζονται και πολλές παραλλαγές των μεθόδων προτείνονται. Ένα όμως είναι κοινώς παραδεκτό: καμμία μέθοδος δεν είναι τέλεια και καμμία δεν αποτρέπει την εμφάνιση ή την εξέλιξη της οστεοαρθρίτιδας, παρά μόνο την περιορίζει. Κάθε μία έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα χωρίς να έχει αποδειχθεί ότι κάποια υπερέχει σημαντικά ως προς το τελικό αποτέλεσμα.

Στο Κτηνιατρικό Κέντρο Ιλισίων εφαρμόζουμε με μεγάλη επιτυχία εξωαρθρικές και ενδοαρθρικές μεθόδους, μεμονωμένες ή σε συνδυασμό, καθώς διατηρούν τις ανατομικές σχέσεις του γόνατος, μειώνουν τη διάρκεια του χειρουργείου, απαιτούν λιγότερη μετεγχειρητική φροντίδα, έχουν ελάχιστες επιπλοκές πάντα αντιμετωπίσιμες και προσιτό κόστος.

Κάντε τη γάτα σας να αγαπήσει το καλάθι μεταφοράς !

α) Αφήστε το καλάθι μεταφοράς σε χώρο του σπιτιού στον οποίο η γάτα αρέσκεται να περνά την ώρα της και τον θεωρεί ασφαλή και ευχάριστο. Έτσι δεν θα το συνδέει μόνο με δυσάρεστες μετακινήσεις.

β) Βάλτε μέσα στο καλάθι αντικείμενα που της αρέσουν όπως λιχουδιές, παιχνίδια ή το αγαπημένο της μαξιλαράκι, ώστε να μπαίνει από μόνη της  και ευχαρίστως σε αυτό.

γ) Προτιμείστε καλάθια που ανοίγουν και από εμπρός και από επάνω. Αν το καλάθι έχει μόνο ένα άνοιγμα, είναι καλύτερα να βρίσκεται στο επάνω μέρος του, παρά στο εμπρός.

δ) Αποφύγετε τη βίαιη εισαγωγή της γάτας στο καλάθι, διότι έτσι θα της δημιουργήσετε φοβία και στη συνέχεια θα είναι δυσκολότερο να την χειριστείτε στο σπίτι ή στο κτηνιατρείο.

ε) Κάθε γάτα πρέπει να έχει το δικό της καλάθι μεταφοράς.

στ) Δύο ή περισσότερες γάτες πρέπει να μεταφέρονται στο ίδιο καλάθι μόνο αν είναι εξοικειωμένες και φιλικές μεταξύ τους και με την προϋπόθεση ότι είναι ευρύχωρο.

Αν παρ' όλα αυτά συνεχίζετε να δυσκολεύεστε να μεταφέρετε τη γάτα σας, απευθυνθείτε στον κτηνίατρο.

Προστατέψτε το σκύλο σας από τις σκνίπες

• Με τα τσιμπήματα των σκνιπών μεταδίδεται η λεϊσμανίωση (καλά - αζάρ), ασθένεια δυσίατη και θανατηφόρος.
• Οι σκνίπες δραστηριοποιούνται από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο.
• Η προστασία από τα τσιμπήματα των σκνιπών είναι το σημαντικότερο μέτρο πρόληψης της λεϊσμανίωσης.
• Η καταλληλότερη αγωγή κατά των σκνιπών είναι διαφορετική για κάθε σκύλο. Επισκεφθείτε μας για να καταρτίσουμε το πρόγραμμα αποπαρασιτισμών που ταιριάζει στις ανάγκες του σκύλου σας και στις δικές σας δυνατότητες!

Πώς καταρτίζουμε πρόγραμμα προληπτικών αποπαρασιτισμών

Στο Κτηνιατρικό Κέντρο Ιλισίων λαμβάνουμε υπ’ όψιν τις συνθήκες διαβίωσης (εσωτερικός ή εξωτερικός χώρος, συχνότητα λουτρών, συμβίωση με άλλα ζώα κλπ) και τη φυσική κατάσταση (π.χ. σωματικό μέγεθος, μήκος τριχώματος, τυχόν αλλεργίες) κάθε σκύλου.

Επί πλέον, λαμβάνουμε υπ’ όψιν τον τρόπο ζωής και τις προτιμήσεις του ιδιοκτήτη του σκύλου, ώστε να διευκολύνουμε τη σωστή εφαρμογή των αντιπαρασιτικών σκευασμάτων και την τακτική χορήγησή τους. Κανένα αντιπαρασιτικό δεν είναι αποτελεσματικό αν δεν εφαρμόζεται όπως πρέπει! Έτσι, επιλέγουμε μεταξύ σπρέϋ, λοσιόν, περιλαιμίων, διαλυμάτων spot on (αμπούλες) ή χαπιών και μεταξύ καθημερινής, μηνιαίας, τριμηνιαίας ή αραιότερης χορήγησης.

Ο εμβολιασμός των κουνελιών

Ο εμβολιασμός των κουνελιών είναι ετήσιος και ξεκινάει από την ηλικία των 5 εβδομάδων. Προστατεύει από δύο νοσήματα, τα οποία προκαλούνται από ιούς και για τα οποία δεν υπάρχει θεραπεία: τη μυξωμάτωση και την ιογενή αιμορραγική νόσο.

Η μυξωμάτωση

Μεταδίδεται με νύγματα εντόμων (ψύλλων, κουνουπιών, μυγών, ακάρεων), δια της εισπνοής, με άμεση επαφή με ασθενή κουνέλια, καθώς και με πουλιά που μεταφέρουν τον ιό.

Η αρχική μόλυνση προκαλεί πυρετό, κατάπτωση, ανορεξία, αιμορραγίες στο δέρμα, επιληπτικές κρίσεις και πνευμονία. Τα κουνέλια που νοσούν, συνήθως πεθαίνουν. Πιό ευαίσθητα είναι τα νεαρά ανεμβολίαστα. Η νόσος εξαίρεται το καλοκαίρι αλλά η θνησιμότητα είναι μεγαλύτερη το χειμώνα.

Όσα κουνέλια επιβιώσουν από την αρχική μόλυνση, παρουσιάζουν βλεννώδη υποδόρια οιδήματα (μυξώματα) στο κεφάλι, στον πρωκτό και στα γεννητικά όργανα καθώς και παχύρρευστο ρινικό και οφθαλμικό έκκριμα. Σε αυτή τη φάση της νόσου τα συμπτώματα είναι δυνατό να υποχωρήσουν, παρ’ ότι δεν υπάρχει ειδική θεραπεία, με υποστηρικτική αγωγή.

Η ιογενής αιμορραγική νόσος

Ονομάζεται έτσι διότι προκαλεί αιμορραγίες σε πολλά όργανα του σώματος αλλά κυρίως στο ήπαρ και στους πνεύμονες.

Ο ιός αποβάλλεται με τα ούρα, τα κόπρανα και τα αναπνευστικά εκκρίματα των νοσούντων κουνελιών και ζεί στο περιβάλλον για 10-19 μήνες σε θερμοκρασία δωματίου. Μεταδίδεται είτε με άμεση επαφή (με το στόμα, τη μύτη ή με ανοιχτές πληγές), είτε εμμέσως, με επαφή με μολυσμένα σκεύη (κλουβιά, ταΐστρες, ποτίστρες), με μολυσμένη τροφή, νερό, στρωμνή, τρίχες και έντομα. Επίσης, βρίσκεται σε κόπρανα σαρκοφάγων ζώων που έχουν φάει μολυσμένα κουνέλια.

Εμφανίζεται με 3 μορφές: 

α) την υπεροξεία κατά την οποία ο θάνατος επέρχεται σε 12-36 ώρες χωρίς προηγουμένως να παρατηρούνται συμπτώματα, ή αφού έχει προηγηθεί πυρετός και κατάπτωση.

β) την οξεία μορφή κατά την οποία αρχικώς παρουσιάζεται πυρετός, κατάπτωση, ανορεξία και διάρροια ή δυσκοιλιότητα. Μερικές φορές προκαλούνται επιληπτικές κρίσεις ή παράλυση των άκρων. Ακολουθούν ταχύπνοια, αιμορραγικό ρινικό έκριμμα και θάνατος εντός ολίγων ημερών. Μερικά κουνέλια επιζούν για 1 ή 2 εβδομάδες παρουσιάζοντας ίκτερο.

γ) την υποξεία μορφή, με συμπτώματα όμοια με της οξείας, αλλά ηπιότερα και μεγαλύτερης διάρκειας. Πολλά κουνέλια που θα εμφανίσουν την υποξεία μορφή τελικά επιβιώνουν.

Εκτός από τον εμβολιασμό, στην πρόληψη των άνωθι νοσημάτων συμβάλλει η τακτική χρήση εξωπαρασιτοκτόνων φαρμάκων, η καθαριότητα και απολύμανση του χώρου διαβίωσης και το πλύσιμο των φρέσκων λαχανικών και χόρτων που προορίζονται για τροφή των κουνελιών.

Χαρίζεται σκύλος

Χαρίζεται ο Λάκυ. Είναι 11 μηνών. Τηλ. 6974163985.